Bakit Ganito ang Ganyan?

(Tula)

Hindi ko na muling babalikan
mga gunitang
kumukurot sa kalamnan,
mga alaalang
pumapaso sa isipan.
Nang hindi na manumbalik
pait sa bawat tamis
na dumating sa kamusmusan.

Mga sandali
na namighati sa kawalang malay,
mga lumipas na pagdurusa
sa kaginhawaan,
ay hindi na muling babalikan
gaya ng yapak
sa buhanginan
na nabubura
sa bawat kampay ng alon
na dumidila sa pampang ng pagkamulat.

Ang bawat ngiti
ng sikat ng araw,
ay hindi na muling magniningning
ang salaming inihain
ng mga mapaglarong kapalaran
na hindi na muling mamalasin
na bumalik sa kahapong nagdaan.

Mga bagay na nilikha
para sa mga dahilang hindi matanggap
ng kaloobang pagod
sa pag-intindi
sa mga hinanaing ng utak
na hindi mawari
ang dapat gawin.

Hanggang kailan,
maglalaro ang isip
sa baga ng apoy,
gayong tuyo na ang pang-unawa
sa lamig na dulot ng umaga sa Disyembre.
Hanggang kailan matatapos ang pagsagot
sa mga tanong
na hindi mabigyanng lunas
sa lumalalang pagkabigo ng isipan.