O Sige 'Tol

(Dagli)

'Tol,tawa ako nang tawa sa’yo kapag naalala ko ‘tong sinaryo na ‘to.  Alam ko hindi mo matatandaan ‘yon kapag dumating ka na sa edad ko, o baka kapag kinuwento ko sa’yo matawa ka rin gaya ng tawa ko.  Alam mo ba ‘tol, apat na taon ka pa n’un, sobrang cute mo na trip na trip talaga kitang isama sa lahat ng pupuntahan ko, kasi ang kulit mo (literal)  at ang daldal. Anyway, ganito ‘yon.

Nagchi-check ako n’un ng mga papel sa lamesa.  Isipin mo‘tol, kung 70 kayo sa class room n’yo ngayon, i-times mo ‘yon sa 10 section.  Imagine, ga’no karaming papel ‘yong nakapila para masulatan ng grade.  Kapag natatapos ako mag-check sa isang section, pakiramdam ko sobrang  akong nahihilo, e hindi naman ako sumakay sa roller coaster.  At nakaupo lang ako, para nga rin akong nag-jogging sa Quezon City Circle ng mga 100 ikot (o higit pa).  ‘Yong likod ko, para akong nadaganan ng isang College Building sa U.P. Diliman. 

Lumabas n’un si Ermat, kasi may bibilhin.  Oo,nasalisihan ka, nilibang ka n’ya sa paglalaro mo ng paborito mong mga tren(kabisado mo ‘yong mga tauhan sa palabas na Thomas and Friends, pati na rin kung pa’no magsalita at higit sa lahat ‘yong facial expression ng mga ‘yon).  Magkasalo tayo sa paggamit ng lamesa, ngalang mas malaki ‘yong espasyong naku-consume mo. 

Bigla nang gumana ‘yong spider sense mo.  Nawala kasi sa aura mo si ermat (matindi ka ‘tol, kahit walang ingay na iniwan talagang alam mo kapag nawawala ang mga tao sa paligid mo, syempre lalo na kaming dalawa ni ermat).  Kinalabit mo ko.

“Kuya!”Nagtataka ‘yong mukha mo.

“Oh?”Istorbo ka n’un sa ginawa ko pero sinagot pa rin kita.

“Simama?” Straight ka na magsalita n’un. Kung itatabi ka sa mga ka-batch mong sanggol, wala silang kakainin kung paramihan lang ng bokabularyo ang pag-uusapan. Alam mo na nga ‘yong salitang Gagoka, PUTANGINAKA.  Tingin ko alam mo lang sabihin ‘yon pero hindi mo pa alam ‘yong meaning.  Nakikigaya ka kasi sa mga naririnig mo sapaligid.

“Lumabas e!”

“Tignan ko kung sa'n s’ya nagpunta?”  Ang kulitmo, hindi ka nauubusan ng dahilan.

“’Wag,dito ka lang.”  Nabuburyong na akongmakipag-diskusyon n’un sa’yo.

“Uwi agad ako.” Matindi na ‘yong kalabit mo, bumabaon na sa balat ko ‘yong kuko mo.

“’Wag!Ayoko! Wala akong kasama dito.”  Syemprejoke ko lang ‘yon sa’yo para hindi ka lumabas.

“Meron!May kasama ka!”  Buwisit ka na sa kakulitan ko.  Lalong bumabaon ‘yong kalabit mo na malapit na mapunta sa kalmot.

“Wala akong kasama dito”

“Meron nga.  Annnnnnnnnng kuuuuuulit!”Ini-emphasis mo talaga ‘yon.

“Wala nga, ikaw ang maaaaaaaaaaaakuuuuulettttttt”

“Meron nga sabi” Masakit na ‘yong pangangalabit mo. Tinuro mo ‘yong nag-iisang picture mo na sobrang bungisngis at kita na ‘yong ngalangala mo.  “Ayon oh, kasama mo si Jhonil”

Nangiti ako sa sinabi mo.  Pero hindi pa rin ako nagpatalo.  “’Wag, ayoko, dito ka lang.  Picture lang yan e.  Hindi naman yan totoo e.”

“Hindiiiii.  Ang kulit mo! May kasama ka nga!”

“Wala nga”

“Meron!”

“Wala!”

“Meron nga.”  Hinawakan mo ‘yong pisngi ko.  At itinapat sa’yo.  “Kasama mo si Papa Jesus.  Hindi ka iiwan n’un.”

Pakiramdam ko n’un nakapagpahinga ako nang matagal sa pag-che-check ko ng mga papel.  In short nawala ‘yong pagod ko.

Nginitian kita na may halong tuwa.  Alam ko namang halata mo ‘yon kasi kita ‘yong gums ko.

“Oh,sige uwi agad ha”  Hinawakan ko ‘yong ulo mo.  Niyakap kita.  Hinalikan mo ako sa kaliwang pisngi.

“Uwi agad ako” Habang inaayos mo na sa labas ‘yong tsinelas mo.

“O sige”

“O si---------ge“ Tumatakbo ka na n’un palabas habang nagsasalita.  Unti-unting humihina ang kaninang malalakas na tunog ng tsinelas mo.